Als je aan Iran denkt, denk je in eerste instantie aan zwaar gesluierde vrouwen die -als ze al op straat komen- gedwee achter hun echtgenoot aan sjouwen en als enige recht het aanrecht hebben. Niets is minder waar ....
De eerste keer dat ik met Saffraan Reizen naar Iran ging, vertrok ik eerlijk gezegd met nogal wat vooroordelen in de koffer ... Vooral mijn idee ten aanzien van de Iraanse vrouwen was niet echt positief. Ik dacht vrouwen aan te treffen die zwaar gebukt gingen onder de macho- en religieuze onderdrukking van het regime. Wat ik echter aantrof waren prachtige zelfbewuste dames die eerder gebukt gingen onder de zwaarte van hun make-up dan onder de regels van de zedenpolitie. In de reizen die ik daaropvolgend heb gemaakt zijn de vooroordelen eigenlijk alleen maar geslecht. In de veelbesproken serie van ‘Onze man in Teheran’ zie je een aantal moderne zelfbewuste dames voorbijkomen. Zijn eigen vrouw Newsha Tavakolian, de alom in de prijzen gevallen fotografe, is daarbij één goed voorbeeld. Maar dat is natuurlijk TV. Ik was destijds reuze benieuwd wat ik zelf zou ervaren in Iran. In Teheran zag ik dat een deel van de dames inderdaad gekleed ging in ruim vallende zwarte gewaden, maar het merendeel vertoonde zich in moderne, vrolijk gekleurde kleding. En ja, iedereen draagt een hoofddoek maar de wijze waarop toont een enorme creativiteit. De meest uiteenlopende kapsels komen voorbij, met stukjes rood of blauw haar, enorme lokken of kekke vlechtjes. En die hoofddoek hangt dan achteloos op een knot ergens op het achterhoofd.
In de meer religieuze streken en steden dragen de dames hun haar keurig bedekt onder de chador. Maar wat alle dames, al dan niet religieus, gemeen hebben met elkaar, is hun fiere uitstraling en hun zelfbewuste houding. Tijdens onze reizen is er ruim gelegenheid om in contact te komen met de Irainiërs zelf. Ook worden we regelmatig benaderd door enthousiaste en nieuwsgierige vrouwen die ons de meest uiteenlopende vragen stellen; “Wat vind je van Iran?” en “Welke universiteit in Nederland is het beste, Wageningen of toch Leiden?” Als je het mausoleum van de Perzische dichter Hafez bezoekt kom je vrouwen tegen die voor ons de gedichten van Hafez declameren. Nippend aan glaasjes zoete thee en lurkend aan een waterpijp wisselen we ideeën uit over carrières, het huwelijk en over de Nederlandse man die in Iran erg populair blijkt. En uiteindelijk gaan we vervolgens allemaal samen op de foto. Zodat zij, en ikzelf natuurlijk ook, thuis zouden kunnen vertellen over onze mooie ontmoeting. Ontmoetingen die je niet snel vergeet en mij steeds weer doen uitkijken naar een volgende reis.
©Dionne Delnoy
Voor VPRO
Nieuwsgierig geworden? Ga dan naar onze rondreizen door Iran.
Comments